Alle organen en cellen van het menselijk lichaam hebben grote hoeveelheden energie nodig om te kunnen ademen, denken, lopen of lachen. De belangrijkste energiebron is suiker, meer specifiek druivensuiker – ook wel glucose genoemd.

De meeste mensen consumeren meer suikers dan nodig. Een deel van deze overtollige suikers wordt opgeslagen in de spieren en lever, maar het grootste deel wordt als opslagsuiker (glycogeen) in de cellen opgeslagen. In tijden van schaarste haalt het lichaam eerst energie uit deze suikervoorraden.

De complexe suikerstofwisseling wordt gereguleerd door verschillende hormonen, waarvan insuline en zijn tegenhanger glucagon de belangrijkste zijn. Insuline helpt om suiker uit het bloed naar de lichaamscellen te transporteren. Dit hormoon uit de alvleesklier zorgt er ook voor dat de bloedsuikerspiegel na een maaltijd geleidelijk daalt. Glucagon wordt vooral actief wanneer de opslagsuiker (glycogeen) weer terug moet worden omgezet in glucose.