Alle organen, alle cellen in het menselijk lichaam hebben grote hoeveelheden energie nodig zodat mensen kunnen ademen, denken, lopen of lachen. De belangrijkste energiebron is suiker, beter gezegd glucose – ook wel glucose genoemd.

De meeste mensen consumeren meer suiker dan nodig is. Een deel van het teveel wordt opgeslagen in de spieren en de lever, terwijl het grootste deel als opslagsuiker, het zogenaamde glycogeen, naar de cellen migreert. In tijden van nood haalt het lichaam eerst energie uit deze suikervoorraden. Het complexe suikermetabolisme wordt gecontroleerd door verschillende hormonen. Insuline en zijn tegenhanger glucagon zijn hierbij bijzonder belangrijk. Insuline helpt suiker uit het bloed naar de individuele cellen van het lichaam te brengen. Het hormoon uit de alvleesklier zorgt er bovendien voor dat de bloedsuikerspiegel na een maaltijd langzaam weer daalt. Glucagon is vooral actief wanneer het opgeslagen suikerglycogeen weer in glucose moet worden omgezet.